In mijn vorige Blog heb ik het niet over een datum gehad. Bewust niet, om een stukje extra zenuwen vooraf, voor mezelf te besparen ;) (alsof dat helpt, maar toch...)
De intake was namelijk afgelopen vrijdag, 27 november, in de middag.

Zenuwen

De week vooraf was een week met korte en onrustige nachten. Als er iets spannends staat te wachten, droom ik meer en ben ik dagelijks extra vroeg wakker. Zo ook deze week met als uitschieter een ochtend om 4.15 uur. Maar ach, even doorbijten en voor je het weet is het zover.

Vrijdag de 27e

Vrijdagochtend heb ik me eerst nog even een uurtje kunnen uitleven bij de Small Group Training. Een leuke, afwisselende training met dus voldoende afleiding.
Daarna begonnen thuis de zenuwen wel toe te nemen. Vooral het kwartier voordat de telefoon zou gaan. Mijn goede vriendin Linda zat hier inmiddels al op de bank, lekker aan een kopje thee. Zij zat en ik stond vooral, besefte ik me later. Al die onrust in mijn lijf…

Het telefoontje

Toen ging de telefoon. Even diep in- en uitademen en toen nam ik op. Ik vroeg of de telefoon op de luidspreker mocht, om zo toch iemand bij me te hebben net zoals het geval zou zijn geweest wanneer ik wel naar de kliniek had gemogen. De arts was hier heel enthousiast over, vond het een goed idee. Twee horen ten slotte meer dan één.
Het gesprek begon even met een klein emotioneel moment toen ze vroeg hoe ik ertoe gekomen ben deze stap te zetten. Daarna zakten de emoties en zenuwen geleidelijk weg en was het vooral een heel fijn en open gesprek. Het verliep allemaal soepel, ondanks dat we elkaar niet zagen en het allemaal zo via de telefoon ging.
Zowel ik, als mijn vriendin, konden allerlei vragen stellen. Deze werden netjes en uitgebreid beantwoord.
De vragenlijst die ik van te voren moest invullen werd behandeld en daarnaast kreeg ik uitleg over hoe nu verder, hoe de “regels” zijn en wat er nog meer bij komt kijken. Genoeg nieuwe stof om over na te denken en verduidelijking van de informatie die ik al tot mij had genomen.
Het feit dat ik er zo goed over na heb gedacht, me heb ingelezen en zulke goede steun om mij heen heb, was voor haar een heel positief punt.

Het vervolg

De volgende stap is het lichamelijke onderzoek. Ik had dit niet zo snel verwacht, maar waarschijnlijk is dat deze week al.
Daarna wordt het gesprek met maatschappelijk werk ingepland. En zodra dit allemaal geweest is, krijg ik een evaluatie en kunnen we écht van start gaan.
Ondertussen moet ik even allerlei dingen uitzoeken en op een rijtje zetten. Maar na afgelopen vrijdag zijn we weer een stap verder. Dit keer een hele grote stap!