En de 39 weken zijn gepasseerd. 39 Weken, 273 dagen zwanger. Dat klinkt als een eeuwigheid. En zo begint het inmiddels ook wel een beetje te voelen. De nieuwsgierigheid is inmiddels zo groot. En niet alleen bij mij hahaha.
Maar ja, zolang het goed gaat, gaat het goed en kan ik niets anders doen dan afwachten. 
Afwachten en genieten van het getrappel, van de bewegingen. Want dit kan elke dag, elk moment, de laatste keer zijn.

Belangrijk onderwerp

Deze Blog wilde ik verder wijden aan een speciaal en belangrijk onderwerp. Iets persoonlijks.
Een onderwerp waar velen niet over nadenken; het aanstellen van een voogd.
Dit onderwerp werd aangesneden tijdens het begin van mijn traject. Tijdens het online gesprek met de maatschappelijk werker. Het is natuurlijk niet niks om over na te denken. En ook iets waarvan je hoopt het nooit nodig te hebben. Maar er kan altijd een moment komen dat er iets met mij zou gebeuren en ‘Henk’ de zorg van een ander nodig heeft. Hoe fijn is het dan als ik dit goed geregeld heb én op papier vast hebben laten leggen.

Goed over nadenken

Ik heb hier de afgelopen maanden goed over nagedacht. Want iemand kiezen én vragen doe je niet zomaar. Dit is een bewuste, weloverwogen keuze aangezien het officieel op papier komt te staan.
Naast de bewuste keus maken, wilde ik het op een leuke manier vragen. Niet gewoon zo in het wilde weg. Overigens zou dat me nooit gelukt zijn, want er komen ook wel even wat emoties bij kijken zeg. Op papier zetten is in zo’n geval voor mij iets makkelijker. En dat heb ik dan ook gedaan, bijna 2 weken geleden.

Verwenmoment

Zaterdag 2 juli was ik door mijn nichtje Alaysa uitgenodigd om bij haar en haar vriend Thom te komen. Lekker te gast te zijn en me te laten verwennen. We zouden ons eerst gezellig vermaken met hun 8 maanden oude tweeling, er zou voor me gekookt worden en ik zou daar heerlijk in bad gaan. Deze uitnodiging nam ik uiteraard graag aan. Me even laten verwennen en dat warme bad klonk ook wel heel goed hoor. 

Die dag

Die zaterdagmiddag ging ik toch wel een beetje zenuwachtig die kant op. Mét een cadeautje in mijn tas. Ik had een kleinigheidje gekocht en een kaart geschreven met hierop mijn verhaal én vraag.

Eenmaal bij hun speelden we met de jongens en gingen we aan tafel voor hun broodje. Wat zijn het toch leuke, vrolijke mannetjes. Kan hier zo van genieten. Het is dat ze niet om de hoek wonen, maar anders…
Ondertussen gaf Alaysa mij een kledingpakje dat ze tijdens een markt voor me gescoord had. Ontzettend leuk! En dit was voor mij het perfecte moment om mijn cadeautje te geven.

Emoties
Alaysa las nietsvermoedend de kaart, totaal verrast natuurlijk. We geven elkaar veel eens vaker een kaart, dus tja, dat was niet zo bijzonder. Terwijl zij hem las, kwamen bij mij de emoties al omhoog. En helemaal toen ik aan haar zag, wat het met haar deed. Poeh hé… Daarna hebben we elkaar even stevig vastgehouden. Dit was zo'n bijzonder mooi moment. 

Mijn keuze

Ik wilde haar en Thom de kans geven om het even goed te laten bezinken, samen. Het is ten slotte niet zomaar iets wat je gevraagd wordt. Maar beiden reageerden zo lief, zo enthousiast.
De band die ik al heel lang met Alaysa heb (ben sinds mijn 15^e al haar tante) was één van de redenen om hen te vragen. Maar ook de leeftijd van haar en Thom én de aanwezigheid van de 2 kleine mannetjes. Hierover heb ik dan ook geen moment hoeven twijfelen. Hier hebben we het dan ook even samen over gehad. Hoe ik tot deze keus ben gekomen of ik het zeker weet.

De notaris

Wanneer je een voogd vast wilt leggen, moet je naar de notaris. En daar zat ik dan, afgelopen dinsdag. Heel apart en bijzonder toch wel. Om daar zo, voor iets officieels, te zitten. In mijn eentje, dat wel. Want deze stap zet je, zoals in mijn geval dan, alleen.
De notaris legde me van alles uit. Verschillende opties die op papier gezet kunnen worden. Ik had me, hoe kan het ook anders, al ingelezen. En dus ook al een duidelijke keus gemaakt.
Dit alles wordt nu op papier gezet. En over 6 tot 8 weken is het allemaal rond en mag ik nogmaals die kant op om de papieren te ondertekenen.
Ja, inderdaad, 6 tot 8 weken. Want ook bij de notaris is er een personeelstekort…