Het is alweer enige tijd geleden dat ik een Blog heb geschreven en de Q&A online heb gezet. In de tussentijd is er een hoop gebeurd, wat jullie wellicht niet zal verbazen. Waar zal ik beginnen…

20 oktober

Mijn verjaardag, 20 oktober. Die dag vierde ik niet. Niet alleen door Corona of omdat het simpelweg mijn werkdag was. Maar wel omdat ik precies die dag voor mijn 3e inseminatie naar Friesland mocht.
Ik heb mezelf die dag, de 20^e, maar eens een heel duur cadeautje gegeven ;).
De avond van de 19e gaf de ovulatietest een big smile en kon het proces weer gaan starten. Ik mocht het online formulier gaan invullen en me weer op iets gaan voorbereiden.
Nou ja, weer gaan starten. Voor mij was het proces alweer enkele weken aan de gang. De nodige controle echo’s waren geweest om groen licht te krijgen vanuit Friesland. Controles om te kijken of alles er goed uitzag en de groei van de eitjes weer netjes opgang gekomen was. En dit was dus het geval en mocht ik heen!

Soort roes

Die dag zelf is een beetje als een roes voorbij gegaan ofzo. Net zoals de twee wachtweken erna. Ik heb het over me heen laten komen en ondanks de lichte spanning, wist ik dat het ook dit keer wel weer raak zou zijn. Dat klinkt misschien gek, maar de euforie van zo’n mooi moment is toch wel een beetje weg als het daarvoor mis gegaan is. En dat het kán aanslaan wist ik, dus dat maakte dat ik er toch een beetje vanuit ging dat dat punt wel goed zou zijn. Dat voelde gewoon zo. En ondertussen was het ook een stukje zelfbescherming door de afgelopen periode. Dat laat je in de tussentijd niet los.

Testen

Donderdag 4 november mocht ik volgens de officiële telling een zwangerschapstest gaan doen. Maar ik ken mijn lichaam inmiddels aardig goed en voelde een aantal dagen ervoor al aan dat er geen menstruatie ging komen. Ik had totaal geen enkele voorverschijnselen zoals ik normaal wel altijd had. Dus durfde ik het aan om eerder te testen. En zo testte ik op maandag 1 november al positief. Dit heb ik de dagen erna herhaald en ze werden alleen maar duidelijker, dus ik kon er echt niet omheen.

En dan…

Omdat het allemaal even landen moest en ik toch steeds dacht, wat als een nieuwe test negatief is, heb ik niet meteen op donderdagochtend maar ergens op de vrijdag de kliniek gebeld. Ik moest even over een drempel heen.
Ook zij waren enthousiast over het feit dat het me sowieso lukt om zwanger te raken. Nu moet het nog blijven plakken en om dat te controleren werd er een echo gepland. Deze vind dan in de 7^e week plaats, dus ik moest nog 'even' 3 weken gaan duimen draaien.

Weekend weg

Ik ging dat weekend gezellig met mijn goede vriendin Linda naar Den Bosch. Dit stond al eventjes gepland en we hadden allerlei leuke dingen bedacht om te gaan doen. Nou, dát heb ik geweten. Het weekend was erg gezellig, maar ‘geen’ succes ;) (nogmaals sorry Linda!).
De zwangerschapsverschijnselen startten daar, wat inhield dat ik de halve dag 100% misselijk op bed lag en niet kon eten en amper kon drinken. Oké, dat was niet de planning van een leuk weekendje weg… Jeetje, wat voelde ik me lullig en baalde ik enorm. Maar meer dan me eraan over geven, kon ik niet. En dus hebben we er zoveel mogelijk samen van genoten.

Eerste controle

Dinsdag 23 november mocht ik in de ochtend naar Friesland. Ik stapte bij mijn zus in de auto en zij vroeg me of ik er klaar voor was. Daar kwamen meteen al tranen. Tranen van spanning, tranen van angst. Ik vond het letterlijk eng. Bang voor de echo, bang dat er niks te zien zou zijn.
De rest van de rit er naartoe hebben we gelukkig wel lekker zitten kletsen en dat er ook nog een omleiding was, zorgde voor nog meer afleiding haha.
De echo werd gelukkig meteen uitgevoerd. Niet eerst een uitgebreid gesprek of wat dan ook. Hup meteen actie. Wat we zagen was een klein frummeltje met een kloppend hartje! Het leek wel veel sterker dan de vorige keer. Wat was dit weer mooi om te zien!

Verloskundige

Na mijn goede controle in Friesland heb ik me meteen weer ingeschreven bij de verloskundige hier in Enkhuizen. Wat is dit toch een top team van dames! Zo lief, zo behulpzaam en zorgzaam. Rekening houdende met mijn vorige ervaring en alles weer rustig aan oppakken.
Met 9 weken mocht ik dan ook heen voor een echo bij hun. Mijn schoonzus ging mee en daar zaten we, samen zenuwachtig te zijn. Gelukkig was het al om 8.15 uur in de ochtend dus we hoefden niet eerst een hele dag te wachten.
Ik mocht meteen gaan liggen voor de echo en hierop was echt direct een snel kloppend hartje te zien! Wát een opluchting en tranen van blijdschap!

Dit is inmiddels twee weken geleden en natuurlijk is er van alles gebeurd, heb ik van alles gevoeld en gedacht in de afgelopen weken. Maar als ik dat allemaal gaan neerzetten, komt deze Blog nooit af.
Vandaag, op het moment dat ik deze Blog wel afmaak, ben ik 11 weken en 2 dagen zwanger. Vandaag ben ik samen met mijn zus naar Eva van Hoorn geweest, voor de termijn echo. Lichtelijk gespannen hoor, dat nog wel. Ook al had ik vorige week nog een extra echootje bij de verloskundige gehad. 
Wat een bijzonder en mooi moment was het. De echo was zo mooi, zo duidelijk en helder. Het kleine wonder liet zich goed zien, bewoog flink. Prachtig gewoon!!

Eén ding kan ik nu zeggen, ik durf eindelijk te genieten. Ik durf eindelijk te zeggen dat ik ZWANGER ben…
Mijn Kerst kan niet meer stuk!!

Merry Christmas allemaal!!