Wat een heerlijk weertje, ook vandaag weer. Inmiddels kan ik niet meer tegen de volle  zon (als echte zonaanbidder),maar ik geniet wel van de schaduw. Dus heb ik nu echt geluk met 2 balkons waardoor ik altijd de mogelijkheid heb om een koel plekje op te zoeken. En zo zit ik dan nu, met de laptop op schoot buiten, deze Blog te tikken en bij te komen van gister (dinsdag).

Bewegen

De mensen die mijn Blogs regelmatig lezen of mij persoonlijk kennen, weten dat ‘Henk’ een beweeglijk mannetje is. Eigenlijk beweegt hij de hele dag door en op vaste momenten. Zoals wanneer ik net uit bed ben, de eetmomenten of wanneer ik in de weer ben geweest. Maar gister was dit anders dan anders.

Mijn dag

Tijdens het ontbijt zat er al weinig schot in de zaak. Maar dit is wel eens vaker zo geweest en dan kwam er na wat geduld toch beweging in. Wat mij dan weer geruststelde en in de loop van de dag ging het op normale voet verder.
Gister deed ik evengoed mijn dingen. Zo wandelde ik even naar Cadeauwinkel de Specht waar ik een stoffen naamslinger heb gewonnen en liep daarna via de bakker weer naar huis. Een beetje beweging leek me niet verkeerd en wie weet zou het wat uitlokken. Maar dit was niet echt het geval.

Stress

Ik probeerde me er niet druk om te maken, want stress werkt nou juist niet bepaald bevorderlijk. Uiteraard makkelijker gezegd dan gedaan!
Door de warmte hier was ik vooral binnen in huis. Lag op de bank wat t.v. te kijken en hoopte dat juist de ontspanning zijn werk zou doen.

Eigenlijk alles waarvan ik dacht én had gelezen, dit kan wel eens nut hebben om ‘Henk’ in beweging te krijgen, hielp niet. Het was niet zo dat hij letterlijk helemaal niet bewoog, maar sterk minder dan ik gewend ben en meer een beweginkje dan een schop hier en daar.

Contact verloskundige

Na een aarzeling of dit wel de moeite was om te bellen, heb ik toch de verloskundige gebeld. Bij twijfel altijd doen, is het motto, dus tja… Waarom dan ook niet hè?!
Na een kort gesprekje aan de telefoon gaf ze aan er binnen 20 minuutjes te zijn en dat het de standaard procedure is daarna door te gaan naar het ziekenhuis voor een ctg. Dat laatste sloeg ik niet helemaal in me op.

Voorbereiding

Ondertussen bedacht ik me, in die 20 minuten, wat te doen als… Het is dinsdag, iedereen is te werk of in ieder geval de deur uit. Mijn zus, die met me mee gaat wanneer het nodig is, is op dinsdag altijd bij de klein kids in de Goorn. Maar vooral voor de gezelligheid en nog geen oppasdag. Dus heb ik haar een app gestuurd ter voorbereiding dat ze misschien wel eens deze kant op zou moeten komen.

Controle

Ondertussen kwam de verloskundige hier aan huis, ontzettend fijn! We namen mijn dag even door. Waren er dingen anders dan anders wat betreft mezelf. Andere voeding, ander drinken e.d. Iets wat wellicht een trigger kon zijn voor minder beweging. Maar nee, niks bijzonders.
Zij ging pakte de spullen voor de controle en vertelde ondertussen dat wat er ook uit de controle zou komen, ik sowieso naar het ziekenhuis zou ‘moeten’. Dus appte  ik mijn zus alvast maar om deze kant op de komen.
Mijn buik werd aan alle kanten gevoeld. De ligging was goed te voelen, dat zijn koppie al goed klem zit en dat er voldoende vruchtwater is.
Daarna met het dopplerapparaat het hartje geluisterd en gelukkig klonk dat ook direct goed.
Omdat dit een momentopname is én er sterk verminderde beweging is, wordt je sowieso doorgestuurd naar het ziekenhuis. Dit is overigens geen verplichting, maar wel een advies. En dat advies nam ik graag aan, aangezien ik volledig gerustgesteld wilde zijn voordat de avond aan zou breken.

Naar Hoorn

Ondertussen was mijn zus onderweg mijn kant op en zodra zij aan kwam, konden we richting Hoorn. Waar ik aan allerlei toeters en bellen werd gelegd. Dit onderzoek zou een half uur tijd in beslag nemen (maar dit werd uiteindelijk een uur). Op het scherm kon ik meekijken met wat er allemaal gebeurde. De hartslag van ‘Henk’ werd in de gaten gehouden, mijn hartslag, harde buiken en de bewegingen van ‘Henk’. Dat laatste nemen zij een beetje met een korreltje zout, omdat het apparaat ook mijn bewegingen op diezelfde lijn registreert en het dus niet altijd goed te zien is wie er nou bewogen heeft. Uiteraard wist ik dat wel, aangezien ik bijna doodstil bleef liggen én de bewegingen kon voelen. Want ja, zal je net zien, ik lag nog geen 2 tellen aan alles gekoppeld of er kwam al beweging in mijn buik. Ik kon ze overduidelijk voelen én zien! En dat nagenoeg de hele controle lang.
Dat mijn hartslag thuis regelmatig wat op hol slaat, was hier ook duidelijk te zien. Mooi om te zien wanneer dit nu eigenlijk is. Zodra er beweging kwam of een harde buik, ging mijn hartslag flink omhoog. Dat voelde ik ook overduidelijk. Thuis heb je daar geen erg in, leg je die link niet.
Na dat uur was alles in orde. Gelukkig maar, dit was echt een hele geruststelling. Ik mocht dan ook gewoon weer huis en ben hierdoor geen ‘medisch geval’ geworden.

Een heel avontuur dus nog even deze week…