Ik krijg zojuist een herinnering op Facebook in beeld. Een herinnering van 2 jaar geleden. Toen zat ik op 18 december klaar voor een gesprek met de maatschappelijk werkster die samenwerkt met de kliniek in Friesland. Het werd een online gesprek via de webcam in verband met de Coronaregels op dat moment.. Bloednerveus was ik, niet wetende wat ik kon verwachten. Maar wat uiteindelijk een goed, fijn en lang gesprek werd.

Hulp

Zoals de meesten van jullie wel weten, hebben gelezen, hebben vernomen, heeft Teun de afgelopen tijd via heel veel wegen hulp gekregen. Onder andere zelfs ook op advies van sommigen van jullie, omdat mijn problemen herkent werden.

Logopedie

We begonnen met logopedie. Een pre verbaal logopediste keek mee met de manier waarop Teun dronk. Eerst door filmpjes die ik moest maken en appen en daarna aan huis. Samen zochten we naar de juiste houding om te drinken, naar de juiste fles en speen. Het was even een zoektocht, wat resulteerde in een koelkast vol soorten flessen en spenen. Maar met hulp van Jozien is het gelukt om Teun ontspannen te laten drinken.
Ondanks dat dit goed gaat, hadden we regelmatig nog even telefonisch of app contact. Zo kon ik toch nog wat vragen stellen of twijfels bespreken.
Dit contact hebben we twee weken geleden afgerond en afgesloten. Dat was best even gek. Iets wat zo vertrouwd is, afsluiten. Maar natuurlijk hartstikke goed en fijn, want dit betekend iets positiefs!

Osteopaat

Een ander advies was de osteopaat. Toen ik dit advies kreeg, niet van de kinderarts, want die is er geen voorstander van, heb ik meteen contact opgenomen.
Al snel konden Teun en ik terecht in Hoogkarspel, bij Joost. De intake voelde meteen al goed en dat ik Teun na de eerste behandeling ontspannen mee naar huis nam, was een verademing. Dat was één van de momenten dat er een ommekeer kwam in zijn dagelijkse pijn, in zijn onrust.
Het viel ook meteen op, dat ik hem na die eerste keer, even "weg" kon leggen. Zonder dat hij onrustig werd of ging huilen. Ik had Teun op dat moment namelijk bijna 24 uur per dag bij me, tegen me aan of in dichte nabijheid. Ik kon zelfs een rondje met hem wandelen in de gewone wagenbak in plaats van in de Maxicosi. Wat voelde dit moment fijn.
Teun zat op allerlei plekken vast in zijn lijfje, waarschijnlijk door de heftige bevalling.

Behandelingen
Ik kon meteen aan Teun merken wanneer hij weer toe was aan een behandeling. Hij verkrampte dan weer meer en kon moeilijker poepen. De zakjes met vezels hielpen dan ook stukken minder. 
En als Teun dan weer geweest was, kwam hij relaxt terug. Kwamen zijn darmpjes weer goed op gang, was hij meer ontspannen en sliep beter.

Er kwam steeds wat meer tijd tussen de behandelingen te zitten. Zelf vond ik dit best spannend, omdat ik zo goed merkte wanneer Teun er weer aan toe was. Maar Joost gaf mij het vertrouwen dat het goed was, dat dit echt kon.
Ondertussen was Joost er niet alleen voor Teun, maar ook voor mij. Hij toonde interesse in mij, in mijn gestel, vooral het mentale. Gaf adviezen en steun.

Respectvol

De manier waarop Joost met Teun omging was zo mooi om te zien. Heel respectvol en zorgzaam. Hij was er echt voor Teun. Bij elke behandeling weer, vertelde hij stap voor stap aan Teun wat hij ging doen. Wat hem te wachten stond. Nee, natuurlijk was Teun nog te klein om het te begrijpen, maar dit contact op deze manier is zo belangrijk. En Teun ontspannende daar echt van.

Laatste keer

Afgelopen donderdag mochten we weer naar Joost toe, voor de laatste keer. Het was mooi om te zien hoe Teun op Joost reageerde. Enthousiast en met praatjes. Teun kreeg nog één korte behandeling en toen was het moment daar om alles af te ronden.
Ik had een kleinigheidje voor Joost meegenomen als blijk van dank. Want wat heeft hij ons goed geholpen zeg. Teun heeft zoveel aan hem gehad. Ik kan het iedere moeder (en vader) aanraden als je merkt dat je kleintje niet lekker in zijn vel zit, echt!

Met, toch wel, een brok in mijn keel stapte ik daarna in de auto. Dit stukje voelde zo vertrouwd en nu is het echt afgesloten. Heeft Teun het niet meer nodig, want hij doet het zelf zo ontzettend goed.
Mijn klein mannetje, nu 5 maanden, is zo gegroeid. Hij is ontspannen, hij lacht, hij speelt, hij beweegt. Iets wat ik een paar maanden geleden niet had durven dromen.

Verbazing

Wanneer ik iemand spreek, die Teun en mij al even niet gezien heeft, is diegene vaak ook verbaasd. Verbaasd over het feit dat Teun goed drinkt, vaste hapjes eet, een ritme heeft, in bed slaapt en ook daarin een ritme heeft. Ja, het is echt zo, meneer doet dit nu hartstikke goed en daar ben ik super trots op!

Ik weet nog dat de maatschappelijk werkster 2 jaar geleden aangaf dat je een goed vangnet moet hebben wanneer je aan het traject begint en wanneer je daadwerkelijk mama bent. En dat het belangrijk is om om hulp te vragen. Nou, daar heeft ze geen woord over gelogen, dat weet ik inmiddels wel zeker.

Stap voor stap bouwen we dingen af en gaan we stappen vooruit. En samen gaan we richting het nieuwe jaar met onze eerste Kerst samen en onze eerste Oud & Nieuw. Ontzettend mooi en bijzonder!

Teun en ik wensen jullie allemaal fijne dagen toe en bedanken jullie allemaal voor dit jaar, voor alle steun en hulp op welke manier dan ook!!

Tot in 2023!!