Het is alweer even geleden dat er een Blog online kwam. Het was al veel eerder de bedoeling iets te plaatsen, er is ten slotte alweer veel gebeurd, maar dit lukte simpelweg niet. Ik moest zelfs even terugkijken waar ik mijn vorige Blog mee eindigde; ‘In de volgende Blog zal ik vertellen over het aanmelden bij de kinderopvang én… Wat zal het worden??’
Dit wordt dus een iets langere Blog dan ik in de planning had…

Kinderopvang

Na de 13 weken echo, heb ik me online aangemeld voor de kinderopvang. Het voelde na deze echo goed genoeg om deze stap te zetten. Wellicht denk je, je werkt zelf in de kinderopvang dus je zult er alles over weten. Nou, ik kan je vertellen, als aanstaande ouder weet je dan ook niet alles.
Welke dagen opvang heb je nodig, hoeveel dagen, vanaf welke datum, heb je nog verdere vragen/opmerkingen? Jeetje, wat moet je al vroeg over veel dingen nadenken zeg!
Gelukkig ken ik aardig wat collega’s van ons hoofdkantoor, die hier veel over weten, en was het voor mij dan ook een kleine stap om even een belletje te plegen en mijn vragen voor te leggen. Want de keuze naar wélke kinderopvang ik mijn kindje wil brengen, was al direct duidelijk voor mij.
Ik heb gekozen voor Berend Botje. Berend Botje voelt goed, is vertrouwd.
Je hebt natuurlijk ook nog gastouderopvang, maar hiermee heb ik gevoelsmatig  weinig.
Aangezien we bij Berend Botje tot nu toe maar één locatie in Enkhuizen hebben met een kinderdagverblijf, wordt het mijn eigen locatie. Nee, het zal vast niet altijd makkelijk zijn om mijn kindje straks op dezelfde plek te hebben als waar ik zelf ben. Maar dit stukje heb ik dus bij de vragen/opmerkingen aangegeven. Een voorkeur voor een groep. Ik heb bewust aangegeven een groep te willen die niet dicht bij de mijne zit. En daar hebben ze gelukkig rekening mee kunnen houden.
Daarnaast is mijn eigen locatie ook nog gewoon praktisch i.v.m. wegbrengen en ophalen. Dit kan straks allemaal gewoon binnen mijn eigen werktijden en het is lopend goed te doen.
Na alles goed te hebben uitgezocht, nagevraagd en overlegd te hebben, kon ik het online aanmeldformulier afronden en op de verzendbutton drukken. 
En dan krijg je na een paar dagen een telefoontje dat de inschrijving in werking wordt gezet en nog een paar dagen later een contract in de mail. Wat is dit dan apart en bijzonder om zo zelf mee te maken.

Bingo

Ondertussen was ik aan het aftellen naar de pret echo, zoals ze dat noemen, een echo 'voor de lol'. De echo voor de geslachtsbepaling. Want de grote vraag was natuurlijk nog niet beantwoord.
Vrijdag 4 februari stond dit moment in de planning. Alleen gooide Corona roet in het eten. Het weekend ervoor werd ik 's nachts wakker met flinke koorts, ondraaglijke hoofdpijn en een zeer lijf. Anders dan anders, anders dan met een griep. Daardoor wist ik meteen dat het bingo was.
Op mijn werk volgde de ene na de andere besmetting zich op en ik had net de dag ervoor aangegeven dat ik het allemaal toch wel spanning begon te vinden. En dan wordt je zo midden in de nacht wakker. Het was natuurlijk ook niet meer de vraag of ik het ging krijgen, maar wanneer, met zoveel om me heen.
Aan de ene kant dacht ik, dan heb ik het maar gehad. Maar aan de andere kant vond ik het ontzettend spannend. Juist omdat ik zulke pittige klachten had en het dus flink uitpakte.
Meer dan mijn rust pakken kon ik niet doen, meer lukte overigens ook niet. Het enige wat kon, was liggen en zo min mogelijk bewegen. Zo min mogelijk de televisie aan en als hij al aan stond, dan luisterde ik in plaats van te kijken. De koorts zakte gelukkig na 2 dagen, de andere klachten hielden dik een week aan.
Ondertussen zocht ik wel contact met de verloskundige om een afspraak te maken voor het moment dat ik weer uit quarantaine zou mogen, een extra controle voor mijn eigen gemoedsrust. Want ook al probeerde ik het niet te doen, ik ging van alles denken en bedenken. Vond het gewoon eng en zeker omdat ik het nog niet voelde, dan kun je je daar ook niet op richten. Je kunt je nergens op richten en alleen maar afwachten.

Extra controle
Na mijn quarantaine kon ik gelukkig direct op controle komen. Samen met mijn zus, samen gespannen, ging ik die kant op. De controle werd meteen uitgevoerd en was gelukkig goed. Het hartje was duidelijk hoorbaar en de baarmoeder was goed gegroeid. Geen rede tot verdere zorgen dus!

De pret echo

Ondertussen had ik ook contact gezocht met Eva van Hoorn, waar de pret echo plaats zou vinden. Ik kon de afspraak verzetten en had weer iets om naar uit te kijken.
Vrijdagochtend 11 februari was dit moment en ging ik al vroeg op pad met mijn schoonzus. Het was natuurlijk sowieso fijn om weer even te kijken naar dit kleintje. Dit blijft gewoon bijzonder, dat je dit via een echo kunt zien én horen. Op het moment dat ze het geslacht ging zoeken, mochten wij onze ogen even dichtdoen. Ik wilde het namelijk niet meteen weten. Ik wilde dit samen met familie ontdekken. Normaal beleef je dit natuurlijk (meestal) met je partner. En omdat ik dit niet alleen wilde doen, had ik hiervoor gekozen. En het leek me voor hun ook leuk.
Na ruim een kwartier stond ik weer buiten, mét een dichtgeplakte envelop in mijn handen. Dat was gek zeg. Dat daar het geslacht in stond, dat ik dat in handen had. De envelop heb ik daarna meteen naar een collega gebracht, welke een taart voor mij zou gaan maken die ik dat weekend zou gaan aansnijden. Dus de envelop heb ik niet meer in handen gehad om te kunnen spieken ;).

Gender reveal

Zondagmiddag 13 februari kwam mijn nichtje Alaysa op tijd bij mij om samen de boel een beetje te versieren. Roze en blauwe slingers, versiersels en ballonnen. En een lijstje om een gokje te wagen.
Maar ow wat was ik zenuwachtig zeg! De spanning was om te snijden en helemaal toen iedereen er was. Het moment van aansnijden was ontzettend leuk, mooi en bijzonder. Het moment dat ik de witte en blauwe hageltjes tevoorschijn zag komen.
Ik heb er zo van genoten, van dit korte, maar geweldige moment!
Online had ik natuurlijk ook de vraag gesteld wat jullie gevoel was. Online dachten de meesten een jongetje, terwijl in real live de meesten een meisje dachten. Toch grappig om ieders gevoel zo te horen en lezen.

Ondertussen is het allemaal geland. Kijk ik verder naar wat ik allemaal wil en nodig heb nu ik weet dat het een jongetje wordt.
Afgelopen week heb ik rustig aan ook mijn werk weer geprobeerd op te pakken. Ben nu 3 weken verder na Corona. Ik kan je zeggen, het valt me vies tegen. Heb nog elke dag hoofdpijn. Soms met vlagen, maar regelmatig nog hele dagen.
Maar buiten dát om, geniet ik van elk moment bij het idee dat ik richting de 20 weken ga en weet dat er een klein mannetje in mij groeit!

In de volgende Blog vertel ik over de 20 weken echo welke afgelopen week plaats heeft gevonden.