Ik zit, op deze vrijdagmiddag, aan mijn kopje thee.

Nadat ik afgelopen week familie en vrienden had verteld over mijn wens, bestond ook meteen het idee een ‘blog’ te starten. Voor mezelf, om alles op papier te zetten en van me af te schrijven. Het is ten slotte niet niks wat er nu allemaal gebeurd en de geest draait soms overuren.
Maar ook om iedereen op een leuke manier op de hoogte te houden, anderen wellicht te inspireren en zoals eerder genoemd een stukje taboe weg proberen te halen. Want ja, er heerst daadwerkelijk nog steeds een taboe op, anno 2020.
Zo gezegd, zo gedaan. Even hier en daar googelen voor de opties qua sites en mijn 1^e verhaal op papier gezet. Natuurlijk staat daar niet alles in van de afgelopen periode, de afgelopen jaren. Als ik daaraan begin, kan ik wel een boek gaan schrijven in plaats van een blog bijhouden ;-).

Met de billen bloot

En als je dan gaat bloggen, zul je dit ook ergens kenbaar ‘moeten’ maken. Zeker met het doel dat ik heb. En dus, ga je met de billen bloot. En dat deed ik voor mijn gevoel ook. Nadat een aantal mensen vooraf de site en de blog hadden bekeken en gelezen, heb ik de stap gezet dit te delen op mijn Instagram en Facebookpagina.

Overweldigend

De reacties die daarop kwamen, waren echt overweldigend! Dít had ik niet helemaal aan zien komen. Zowel onder de post als via Messenger en Whatsapp. Mooie, lieve en ontroerende reacties. De nodige hulp op welke manier wordt aangeboden. Dit doet mij echt ontzettend goed!
Bedankt daarvoor!!

Volgende stap

De volgende stap in dit traject is een bezoek aan de huisarts. Toen ik op de sites van verschillende klinieken las over een verwijsbrief van je huisarts was mijn 1^e gedachte; Hoezo dat? Ik bepaal dit toch zelf? Maar daar komt het eerste financiële stukje om de hoek kijken. Met deze verwijsbrief kan je verzekering aan de slag. En dat is natuurlijk niet geheel onbelangrijk!

Knikkende knieën

Gisterochtend belde ik, toch een beetje met knikkende knieën, de assistente op. Ik deed stoer mijn verhaal. Totdat zij heel geïnteresseerd allerlei vragen ging stellen. Toen brak ik weer even. De emoties zitten soms heel hoog en dan komt het er zo in ene uit. Daar nam de assistente, zelfs aan de andere kant van de lijn, gewoon de tijd voor en hebben we uiteindelijk de afspraak gepland. Maandag gaan we erop aan. Ik ben benieuwd!

Dit weekend ga ik alles maar eens even op mijn gemak verder laten bezinken…