Zit hier met een lekkere verse munt thee voor mijn neus en Nick & Simon op de achtergrond. Genieten van een relaxt weekend, een rustige zondag. Een mooie start van een nieuwe week.
Hiermee sluit ik een ‘off week’ af. De één heeft een off day, ik had een off week.
Die vorige week vrijdag al begon.

Na de miskraam

De controle echo na de miskraam was helemaal goed. Alles zag er gelukkig netjes uit, niks geks te zien. De miskraam had, hoe raar gezegd ook, zijn werk goed gedaan. De arts was tevreden, voor zover je dat zo kan noemen, en zag het allemaal positief in om door te gaan.
Ze legde me uit hoe het nu verder kon gaan, de stappen die nu konden volgen, mits ik daaraan toe was. In ieder geval was het mogelijk de volgende cyclus weer door te gaan.

Goede moed

De miskraam zelf hakte er best wel in, maar door er over te blijven praten hier en daar en rustig aan door te gaan, kon ik ook weer vooruit denken. Het feit dat de 1^e poging in eerste instantie positief was, gaf mij goede moed. Dit is ten slotte wel een teken dát het kan. Dat alles zijn werk doet.
Uiteindelijk voor mij een gevoel om door te gaan en de volgende cyclus aan te pakken voor een 2^e poging.

Kom maar op!

Vorige week vrijdag belde ik daarom de kliniek op, mijn cyclus was gestart, dus kom maar op! De dame aan de lijn gaf aan dat ze niet helemaal zeker was van dit alles en mij na een artsenoverleg terug zou bellen. Iets verbaasd hing ik op en ging verder met de orde van de dag.

Nog even geduld a.u.b.

Later die middag werd ik netjes teruggebeld. De arts had aangegeven dat het na een miskraam verstandig is om er een cyclus tussen te laten zitten. Dus deze keer over te slaan en de volgende weer aan te pakken.
Oké, maar waarom dan… Dit was ten slotte niet wat er tijdens de controle gezegd was. Ik was er gevoelsmatig klaar voor, dus wat houdt het nu tegen…
Er werd wel wat uitgelegd, maar doordat ik zelf in de auto zat én toch wat verbaasd was, ving ik niet alles meer op van het gesprek.

Teleurstelling

De teleurstelling was best groot. Of eigenlijk heel groot.  Wat een domper!
Ik was me alweer een paar weken aan het voorbereiden. Voorbereiden op de stappen die weer gezet moesten gaan worden. Van het bijhouden van de menstruatie tot aan het dagelijks testen voor een ovulatie. Een geestelijke voorbereiding die nu voor niks was geweest.

Verduidelijking

Omdat dit alles me niet lekker zat, me dwars zat, heb ik na het weekend alles op papier gezet en de kliniek een mail gestuurd. De teleurstelling door hun wisselende informatie voelde niet goed. Daarnaast had ik even geen idee meer hoe het nu verder zou gaan, dus had ik opnieuw uitleg nodig en verduidelijking.
Die middag werd ik teruggebeld. Ze snapte mijn teleurstelling volkomen en de onduidelijke informatie was inderdaad niet handig. Zeker niet omdat alles al zo spannend is.
We hadden een goed en fijn gesprek en de uitleg was nu gelukkig wel duidelijk en goed ook al had ik liever meteen door gegaan.

Blijdschap en verdriet in één

Halverwege de week was nog even een lastig momentje. Mijn lieve nichtje, vriendin, maatje… Oftewel, de oudste dochter van mijn zus, is zwanger.
We liepen tegelijk, maakten het beiden dezelfde dag bekend aan onze familie. Zo ontzettend bijzonder en leuk! Iets waar we eerder al eens over hadden gefantaseerd en gesproken.
Gelukkig gaat bij haar alles goed. Daar ben ik echt heel blij om. En zelfs zo goed ;), dat ze een tweeling verwachten! Hier zit absoluut een trotse tante!!
Woensdag was voor haar de termijn echo en daarna mocht de zwangerschap naar de buitenwereld bekend gemaakt worden.
De bekendmaking op social media, die ik in mijn pauze zag, kwam toch even heel hard binnen. Het vloog me even aan. Het besef waar ik had kunnen zijn met een zwangerschap, wat ik met anderen had kunnen delen… Het deed me gewoon zoveel op dat moment.
Dat zag ik niet aankomen, had ik niet verwacht. Maar hoort er wel bij en mag er ook zeker zijn.

Nu, alweer een paar dagen verder, is dit alles weer gezakt en overheerst de blijdschap voor haar en haar vriend. En wil ik hier natuurlijk niks van missen!
En denk ik weer vooruit. Op naar de volgende cyclus, die gevoelsmatig nog een eeuwigheid duurt.
Maar gelukkig is dit niet zo, de weken vliegen ten slotte voorbij!