Op zaterdag 3 oktober heb ik me officieel aangemeld bij de kliniek. Een online formulier ingevuld en daarna begon het wachten. De gemiddelde wachttijd na een aanmelding is 6 tot 9 weken en door de Coronatijd kan het langer duren. Ik hield dus maar rekening met die extra tijd.

En nu

In de tussentijd zat ik evengoed niet stil. Want het belangrijkste gedeelte wat bij dit alles komt kijken, is een donor. Een onderdeel waar ik veel vragen over krijg van jullie.
Logisch, want hoe gaat dit eigenlijk in zijn werk.
Dat hangt er vanaf of je zelf een (bekende) donor hebt gevonden of niet. Bij mij is dit niet geval en ben ik dus aangewezen op een donorbank. In Nederland is dit nu niet bepaald makkelijk, de donorbanken zijn schaars “gevuld” waardoor ik wellicht aangewezen ben op een Europese donorbank, welke in Denemarken zit. Het is daarom een online zoekplaatje, waarbij je profielen van mannen bekijkt die je niet kent en niet ziet. Best gek natuurlijk, maar voor mij wel noodzakelijk.

Ondertussen kreeg ik regelmatig de vraag of ik al iets gehoord had. Nee, helaas… Maar ja er waren pas 2 weken verstreken. Dus dat is natuurlijk nog niks.
Al werd ik natuurlijk zelf ook steeds ongeduldiger. Liep over met mijn mobiel rond, geluid standaard maar aan en áls ik hem dan vergat mee te nemen naar mijn werk, in mijn pauze toch maar richting huis om hem te halen. Want ja, stel je voor dat….

Allerzielen

Afgelopen maandag, 2 november, was het Allerzielen. Op deze dag, 27 jaar geleden, is mijn opa overleden. Die dag, 27 jaar geleden, mocht ik een kaarsje naar het altaar brengen. En al die jaren erna, brengen mijn vader en ik op 2 november een kaarsje naar het graf van mijn opa & oma en herdenken we iedereen die er niet meer is. De kerk had dit jaar een speciale openstelling zodat iedereen die dit wilde toch naar de kerk kon komen, een kaarsje kon opsteken en het graf bezoeken. En zo deden wij dit ook.

Je zal misschien denken, wat heeft dit verder met mijn wens te maken. Nou, als je naar de kerk gaat, is het niet de bedoeling dat je een mobiele telefoon mee neemt, laat staan er eentje aan hebt staan. Dus had ik mijn mobiel netjes bij mijn ouders thuis gelaten. En je raad het misschien al… Bij terugkomst, had ik een gemiste oproep van… de kliniek!! Precies op het enige moment dat ik géén mobiel bij de hand had. Heb uiteraard meteen terug gebeld, maar toen was de kliniek gesloten :(

Kort nachtje

Wat volgde was een nacht slecht slapen en vroeg wakker. Ik had besloten deze volgende ochtend zelf de kliniek terug te bellen. A, om te voorkomen dat ik een volgende oproep zou missen tijdens het werk en B, om niet de hele dag de zenuwen te hebben door het wachten op een nieuw telefoontje.

Dus op het moment dat de kliniek weer open was en ik even rustig van de groep op het werk weg kon, heb ik de telefoon gepakt. Een lijf vol zenuwen, maar vastberaden dit te doen.
De dame aan de telefoon wilde mijn dossier erbij pakken, maar die is er natuurlijk nog niet. Behalve mijn aanmelding, is er nog weinig aan dossier te vinden.
Ze was erg vriendelijk en enthousiast en vertelde dat de zenuwen echt niet nodig waren en ze mij ging helpen waar nodig.
Ik kreeg allerlei extra info tijdens het gesprek zodat ik ook alvast voorbereid ben op de eerste kosten die gaan komen. Zodat dit niet uit de lucht komt vallen.
En daarna, toen hebben we dé datum gepland. De datum voor het officiële intakegesprek! Helaas gaat dit wel telefonisch plaats vinden i.v.m. de Coronamaatregelen. Dit vind ik wel heel jammer, maar hé… De datum staat gepland!!

Nu even alles laten bezinken en dit weekend in het online portaal alle papieren en vragenlijsten invullen die nodig zijn ...