Eind maart ging de beginnende zwangerschap helaas mis. Iets waar ik echt de tijd voor heb genomen. Dat voelde is op allerlei fronten. Gelukkig was er genoeg steun om mij heen!

Na een paar weken, besloot ik het sporten weer lekker op te pakken. Circuittraining in de buitenlucht. Lichamelijk ging dat weer en ook de geestelijke ontspanning leek me goed.
Dus hup, samen met mijn zus die kant op en met frisse moed weer van start.

Vermoeidheid
Maar helaas, na een paar minuten (welgeteld 7) ging het mis. Ik zag tijdens het wisselen van oefening een verlaagde putdeksel over het hoofd en hop daar lag ik. De vermoeidheid en alle spanning hadden me nou niet bepaald alerter gemaakt. Mijn enkel klapte volledig naar binnen. Poeh hé, dat doet zeer zeg (zacht uitgedrukt)!
Ik kon meteen niks meer en werd met de nodige hulp op een stoel gehesen. Mijn enkel was direct een paar keer zo groot en de kleur was ook prachtig!
Met een zak ijs erop, een jas om mij heen en direct paracetamol tegen de pijn, belde ik de huisarts. Na een uurtje kon ik daar terecht en na enige controle daar werd ik doorgestuurd naar Hoorn voor foto’s. Gelukkig niks gebroken, maar ik ging wel met gescheurde enkelbanden naar huis.

Herstel
Gescheurde enkelbanden helen nu niet bepaald snel. Zeker niet als je geen volledige rust neemt. En dat deed ik ook niet, want met de fijne hulp van mijn collega(‘s) kon ik gewoon lekker werken. ’s Avonds ging het pootje gewoon weer languit.
Omdat het mij uiteindelijk allemaal best een beetje te lang duurde, al een week of 8, en het vocht niet afnam, ging ik toch nog maar eens ter controle naar de fysio.
Om meer stabiliteit te krijgen, het rust te geven en het vocht er proberen uit te krijgen, werd ik ingetapet. Dat voelde fijn zeg, even geen beweegbaarheid in die voet. Vooral ’s nachts, ik sliep ten slotte al die weken amper.

Allergische reactie!
Na een dag of 5 begon het wat te jeuken bij mijn achillespees. Het irriteerde me zo, dat ik besloot het tape eraf te halen. Wat ik toen zag, viel voor dat moment nog mee! Een voet met rode spikkels, zeer geïrriteerd! Na 2 dagen was dit veranderd in één grote rode voet met soort van blaren en volledig opgezet. Een allergische reactie op het tape! Tuurlijk, kon er ook nog wel bij!!

Medicatie
Na meerdere bezoekjes aan de huisarts, het smeren van speciale zalf was zélfs het slikken van prednison nodig. Bovenop mijn voet ging het de goede kant op, maar alle afvalstoffen zakten dus nog even naar beneden. Aan de zijkant en onderkant van mijn voet kreeg ik zeer pijnlijke harde blaren. Dat werd op mijn tenen lopen, letterlijk! Gelukkig mooi weer buiten, dus slippers waren echt een verademing!!
Gelukkig gaat het nu de goede kant op. De onderkant ziet er nog niet top uit, maar de pijn en vreselijke jeuk is weg. Afgezien dat de enkel nog niet genezen is, kan ik wel weer normaal lopen!

"Geen bericht, is goed bericht." Dat zeggen ze toch vaak??
Nou in dit geval, was geen bericht, even een ander bericht!!